Up north! Kansas?

Vandaag (voor de lezers gisteren) is het reisdag. Een trip van meer dan 500 km naar hoedspruit, naar de riverbush lodge bij mica. Een reis bovenlangs omdat we nog naar een toeristisch attractiepunt willen.

Zo'n reisdag die je normaliter uitgerust begint na een goede nachtrust. Maar helaas.. So not!!! Het heeft in Zuid-Afrika weken niet geregend. Guess what... Story of my life. Het komt hier met bakken uit de hemel met onweer en windstoten, snachts wel te verstaan. We hadden ineens meer empathie voor Dorothy met haar rode schoentjes en toto. Het was een godswonder dat onze idyllische lodge niet ineens in Kansas stond. Daarnaast het gegeven dat dier(tjes??) onder een huis gaan schuilen met zulk weer. Kortom de setting qua thunder , lightning en bushbush geluiden kwam onze slaap niet ten goede. Maar er moest gereden worden. Een goede lezer zal begrijpen dat het eerste uur van deze rit wat rommelig ging. Op de snelweg aangekomen gaf onze Afrikaans sprekende Saar aan dat het slecht 281 km rechtdoor was. Prima! En dat ging ook prima. Even eruit gegaan in nevernever-witte afrikaner stad-land Polokwane. Ogenschijnlijk grappig. In the middle of nowhere plaats. Maar de bakermat van de Afrikaner weerstands- beweging. Een groep Afrikaner activisten die graag wat meer wit om zich heen willen zien. Sjors én sjimmie zijn de beroerdste niet en zijn even uitgestapt. Je schiet terug naar de tijd van mrs slocombe. Bijzonder!! Na dit oldskool tafereel naar de oudste baobab ( zover bekend) gereden. Kostte een uurtje om. Maar ik moet zeggen een grote boom. Meer dan 1100 jaar oud en 47 meter omtrek. Er is zelfs een bar in de kern gebouwd van de boom. Uiteraard zat ik niet lekker bij het idee dat het zandpad weer omhoog genomen moest worden. Dus snel weg!

Redelijk boven gekomen .....
Nou ja redelijk....het kost ons aan het eind van de rit vast een paar nieuwe banden. Over een op zijn Afrikaans geasfalteerde weg de berg af inclusief slaggaten (potholes)zo Groot als de weg zelf, kortom lanceren die Fiesta en gaan;-)

Onze weg vervolgd richting het oosten naar mica. Deze prachtige route duurde nog twee uur en bracht ons door bijzondere dorpjes en valleien. De bushriverlodge ligt zon 8 km van de weg. Je begrijpt het Ford fiesta-tje moest weer even off road tandjes op elkaar. Maar het einddoel is de moeite waard. Een prachtige lodge met een terras over de elephantriver waar nijlpaarden en krokodillen heersen. Daarnaast teisteren bavianen en aapjes het terras. We moesten zelf koken maar daarvoor hadden we een giga keuken met alles erop en eraan tot onze beschikking.. Nou ja Rinaldo dan. We hebben op het grote terras genoten van onze maaltijd bij een haardvuur. Het was namelijk niet al warm genoeg, maar....alles voor de sfeer.

Daarna waren we klaar voor het hoogtepunt. We hadden een prachtige lodge geboekt met als highlight een groot bad voor een gigantisch raam dat uitkijkt op de rivieroever. Vanuit bad hebben we het wildlife van Afrika gadegeslagen. Nu de nacht in. Verse nijlpaarden stront lag nog voor de lodge. Dus we zijn benieuwd naar morgen en de nachtrust. Het info boekje van de lodge benadrukt met name eerst alles te controleren qua beddengoed. Schorpioenen, slangen en spinnen zouden onaangename mede bedgebruikers kunnen zijn. Veiligheid voor alles. Ben ik alvast alles hysterisch aan het checken.. Gek op diertjes. not!